ნატვრის თვალის ამბავი (ანუ როგორ დაიკარგა)

იყო და არა იყო რა, ღვთის უკეთესი რა იყო მაშინაც..  ამჯერად მე თქვენ ნატვრის თვალის ამბავს მოგიყვებით, რომელიც თურმე  მართლა არსებობდა, რომელიც გაქრა და რომელსაც დღემდე ვნატრობთ რომ ვიპოვოთ და ავიხდინოთ ოცნებები..

მაშ ასე, უძველეს დროში, მაშინ როცა ჯერ კიდევ ოცნებები სრულდებოდა, დრიმლენდში ნატვრის თვალი ინახებოდა. დრიმლენდი, ოცნებების ქვეყანა იყო, ყველაზე მაღალმთიანი, ზღვის დონიდან 2050 მეტრზე მდებარეობდა, მეტზე თუ არა, იმიტომ რომ ქვეყნის ყველაზე დიდი საგანძური-ნატვირს თვალი დაცული ყოფილიყო. ქვეყანა ნამდვილი ზღაპარს გავდა.. დიდი თოვლი იყო, სახლები ხისგან იყო აშენებული, მაგრამ არ ციოდა, იმიტომ რომ აქ  სიყვარულით თბებოდნენ.. ნაძვნარში იყო ჩაფლული მთელი ქვეყანა. ცხოველებიც კი უწყინარები იყვნენ, ადამიანებთან მეგობრობდნენ დათვები, მგლები.. დრიმლენდსაც ყავდა თავისი მეფე-დედოფალი და პრინცესა, აბა ამის გარეშე როგორ იქნებოდა.. პრინცესა არ იყო ლამაზი, ლამაზმა ბუნებამ ის ძალიან შეუხედავი დაბადა, მაგრამ ის ძალიან კეთილი იყო, საოცარი ხმა ჰქონდა და მის სიმღერას ჩიტები გალობით ჰყვებოდნენ..  სწორედ პრინცესას დაბადების დღის საჩუქარი იყო ნატვრის თვალი, რომელიც მას მისმა ნათლია ოცნების ფერიამ აჩუქა და რომელიც მას მხოლოდ 16 წლის ასაკში გადაეცემოდა..გადაეცემოდა იმ შემთხვევაში, თუ ზღვის დონეზე 2050 მეტრზე მისი გულისთვის ერთი ქვეყნის პრინციც კი ავიდოდა..  
ყველა, დიდი თუ პატარა ნატვრით შეჰყურებდა ამ დღეს, რადგან ოცნებების ახდენის ხანა უნდა დაწყებულიყო დრიმლენდში და იქნებ მთელს სამყაროშიც....
გავიდა ხანი.. იზრდებოდა პრინცესა, მრავლდებოდნენ დრიმლენდის მცოვრებნი და ბევრდებოდა ოცნებები.. ახლოვდებოდა ნანატრი დღის დადგომა. პრინცესას 16 წლის იუბილეს წინა დღეს დრიმლენდის სამეფო კარზე  დიდი სამზადისი შეიქმნა. სწორედ ამ დღეს ყველასთვის სასიხარულო შეტყობონება მოიტანეს მტრედებმა: პრინცესას იუბილეზე ყველაზე სასურველი სტუმარი უნდა მოსულიყო: უცხო ქვეყნის რაინდი, რომელსაც შორით მისწვდა პრინცესას სათნოობისა და მისი საამო ხმის ამბავი.. გაიხარა მეფე-დედოფალმა, გაიხარა დრიმლენდმა.. 
მეორე დღის განთიადს, საოცრად საშინელი ქარბუქი ამოვარდა.. ოცნებების ქვეყნის მისადგომებს  ბოროტმა ძალებმა შემოუტიეს.. დაბადების დღის დადგომამდე რამდენიმე საათიღა იყო დარჩენილი, რომ დრიმლენდის სამეფო კარზე უმხედრო ბედაური გამოჩნდა.. ის უცხო ქვეყნის რაინდს ეკუთვნოდა, პრინცესას და არა მარტო მის, მთელი ქვეყნის და სამყაროს ნანატრ პრინცს.. და რადგან პრინცესას არცერთი პრინცი არ ესტუმრა, საგულდაგულოდ დაცულ საცავში ნატვრის თვალი გაქრა, მის ნაცვლად კი გაჩნდა იმედი, იმედი იმისა, რომ ერთხელაც რომელიმე ჩვენგანს ხელში ნატვრის თვალი ჩაუვარდება და ყველა ოცნებას აისრულებს..


აქ ვაპირებდი დამესრულებინა ზღაპარი, მაგრამ გამახსენდა, უცხო ქვეყნის რაინდის და პრინცესას  შესახებ სიტყვა აღარ დამცდენია, რა ბედია ეწია? უცხო ქვეყნის რაინდმა, დრიმლენდის პრინცესას ნანატრმა პრინცმა ქარბუქს წინააღმდეგობა ვერ გაუწია და დარჩა რეალსთორის სამეფოში, რომელიც დრიმლენდის მეზობლად მდებარეობდა.. და როგროც ამბობენ, ამ ქვეყნის მეფის ასულზე დაქორწინდა.. 
პრინცესას რა მოუვიდა? იგი ნატვრის თვალის გაქრობის შემდეგ იმედის ტყვეობაშია, ისე ხშირად აღარ მღერის.. დრიმლენდშიც შეიცვალა ბევრი რამ, მას შემდეგ მგლები და დათვები აღარ მეგორობენ ადამიანებს... ამიდმაც განიცადა ცვლილებები, გახშირდა ქარები და სწორედ ამ ხშირი ქარების გამო ადამინებს თვალები აეწვათ და წყლის წვეთების მაგვარი ბურთულები გამოეკიდათ ქუთუთოებიდან.. ასე ცრემლი გაჩნდა.. და რადგან ხშირი იყო უამინდობა, ბევრმა ცრემლმა  ტირილი შვა..

 ჭირი იქა, ლხინი აქა, ქატო იქა, ფქვილი აქა.
პ.ს.   ალბათ ასეც უნდა მომხდარიყო, ნატვრის თვალი რომ ყოფილიყო, ასე ძალიან უინტერესო იქნებოდა ყველაფერი, იმისათვის რომ აგვისრილდეს ოცნებები, უნდა იმედი გვქონდეს, თან დიდი; უნდა ბევრი ვიშრომოთ, ვიბრძოლოთ და მერე გამოვა ყველაფერი, აი სწორედ მაშინ ჩაგვივარდება ხელთ დაკარგული ნატვრის თვალი... 

"უჰ, ნეტავი მაპოვნინა ნატვრის თვალი, 
ავიხდენდი რამდენიმე ოცნებას, 
ძაან მინდა დავუბრუნდე ბავშვობას, 
ყველაფერი იყოს ისე როგორც მინდა, 
ირგვლივ იყოს სიმღერა და გალობა, 
რა ჯობია, როცა ლაღი-ბედნიერი
მიუყვები ამქვეყნიურ ცხვოვრებას!" 

იგ  (ბახმაროში დაწერილი, 2010 წელი, სექტემბერი)