რამდენჯერ ვთქვი, არ დავიწუწუნებ, არ ვიქნები უკმაყოფილო არაფერზე-თქო.. არა, არც ვწუწუნებ, არც უკმაყოფილო ვარ. უბრალოდ ძალიან ბევრი რამე მოხდა ამ ბოლო პერიოდში, ერთი წისქვილის ქვა აღარ დატრიალდა ჩემს თავზე, მაგრამ ღვთის შეწევნით მე ისევ ფეხზე ვდგავარ.. ისევ ვიბრძვი.. ისევ ვცდილობ.. არ მინდა უაზრო და უმიზნო იყოს ჩემი ცდა ყოველი.. ტყუილი ილუზიების აყოლა არ მინდა, არ მინდა იდიოტი აღმოვჩნდე ბოლოს და ვიღაცამ გაიცინოს..
არადა ამბობენ, თუ რამე გულით გინდა აუცილებლად გამოვაო, მაგრამ უსაზღვროდ ცდა და ბრძოლაც არ შეიძლება, ასე ვფიქრობ. ოდესღაც უნდა გაჩერდე, მაშინ, როცა ნათლად ხედავ, რომ ამოიწურა ბრძოლის პოტენციალი.. ძალით ვერ შეიქმნ ვერაფერს, ღვთის ნებასაც ხომ წინ ვერ აღუდგები ადამიანი?!.. უნდა შეეძლოს ადამიანს გაჩერდეს, მიუხედავად იმისა, ეს ბედის დანებება რამდენად ატკენს გულს, სულს..
ასე, სევდიანი ტიტრები გარბიან ამ წუთას ჩემი სულისა და გულის გასწვრივ.. არ მიყვარს დაკარგვა ნივთისა და ადამიანისა ხომ საერთოდ..
თმცაღა, ადამიანს ღმერთმა ნიჭი მისცა იმისა, რომ ამ მკაცრ სამყაროში შეეგუოს გარემოებებს. სწორედ შეგუების უნარი ასულდგმულებს და უნარჩუნებს სიცოცხლეს ყოველ ცოცხალ ინდივიდს.. მეც უნდა შევეგუო ალბათ და რატომ? სულ რატომ უნდა შევეგუეო ? აი ჩემი პროტესტი, მაგრამ სად გავაპროტესტო, სად და აქ, აბა სხვაგან სად...
მკაცრი და კატეგორიული ხმა გაისმის: - დაამთავრებ თუ არა, ხომ ხედავ არაფერი გამოგდის, არც გამოგივა! კარგად ჩაიხედე სარკეში, ცოტა დაფიქრდი, პატარა აღარ ხარ! ბოროტულად იცინის ხმა...
მე ისევ ვფიქრობ, ვორჭოფობ.. გული მტკივა და მაინც.. და ნეტავ რა აჯობებს ჩემთვის? ღმერთო, მე დავრწუნდი, იმაში, რომ მწყალობ და იქნებ დამეხმარო, რომ სწორი გადაწყვეტილება მაინც მივიღო...
იგ, 22/09/2010
შეძლებ შეძლებ!!! არაფერია შეუძლებელი, ნუ თითქმის არაფერი. ზუსტად ეგ შედეგის მოლოდინია დიდი და მთავარი გამოცა, არ დანებდე !
ReplyDeleteრა ვიცი, რა ვიცი...
ReplyDelete