შემოიხედე გენაცვალე (ან ხანდახან მაინც შემოიხედე)

დავიწყებ იქიდან, რომ საერთოდაც არა ვარ გურმანი, ჩემთან ერთად ჭამა ზოგჯერ ჩემს ოჯახის წევრებსაც არ უყვართ, ანდა რა სასიამოვნოა იატაკზე გართხმული თეფშიანი და ლუკმებით პირგამოტენილი ადამიანის ყურება, რომელიც ჭამს, თან ტელევიზორს უყურებს და კიდევაც ასწრებს ილაპარაკოს  იქამდე, სანამ არ გადასცდება... და მერე "ოოპს!"
მაგრამ მოხდა საოცრება და მომინდა ხინკალი, მწვადი, ქაბაბი, ხაჭაპური და ლუდიც კი! ხოდა,  როცა ხელი ჩავიქნიე, "ჯანდაბას ჩემი დიეტა-თქო", ჩემს საყვარელ მეგობრებთან ერთად შევიხედე "გენაცვალეში". აი, მართლა კი გვენაცვალა..  თავი მოვიკალი ჭამით (რა გასაკვირია, 2 კვირის ნანერვიულები და უჭმელი ვიყავი), ჩემს მიერ გადამუშავებული საკვები პროდუქტების ჩამონათვალი ასეთია:  5 ცალი ხინკალი, 1 ნაჭერი ხაჭაპური, 1 ნაჭერი მწვადი, ნაცევარი ქაბაბი, 1  კათხა ლუდი, 250 მლ მინერალური წყალი "ლიკანი"..შედეგად გაბერილი მუცელი, ნაღრძობი კუჭი.. დაბინდული გონება და ნუ რავიცი, კიდევ რაა :D

უი, კიდევ რა და კიდევ ერთი ლექსი. მეცინება თან:

სულ არ ვგავართ ერთმანეთს ეს ვიცი,
არასოდეს გამიტეხავს ფიცი,
ხვდები იმას, რომ ისევ გიცდი?
სავსე მთვარე რომ დანათის თბილისს,
ქალაქი კი განაბული  თრთის..
მოდის სიო, მთაწმინდიდან  ქრის,
სულ არ ვგავართ ერთმანეთს ეს ვიცი,
მაგრამ მაინც რუსთველზე გიცდი,
მაგრამ მაინც კიდევ ერთხელ ვცდი.
ბედისწერა ნუთუ მეც დამსჯის?

აი ასე, როცა კუჭი მძიმდება, ადამინის გონება გადაიტვირთება ხოლმე, აზრებიც მძიმდება, რითმა იფანტება სადღაც და მოდის მერე ნელ-ნელა, წვეთ-წვეთად..მაგრამ რითმა  მაინც მოდის.. :)

31/08