შუაღამეა და ისევ კომპს უზის და ჩაჰკირკიტებს რაღაცეებს, ამას უძილობის შეტევა ქვია..
ნებისმიერი შეტევა, ეს ძლიერად გამოხატული კარგი ან ცუდი მდგომარეობაა.. რაღა მაინც ცუდი უნდა დამემართოს, ფიქრობს, ებრძვის თავის თავს..
ამ ბოლო დროს ძალიან შეიცვალა, ეზარება ყველაფერი.. კიდევ კარგი გაუმართლა და გამოცდებზე არ "გაფეილდა".. ბედი სწყალობს, მაგრამ კოკა როდემდე მოიტანს წყალს ..
მუშაობაც ეზარება.. თითქოს ტვინი გამოურეცხეს ისე იქცევა, არაადეკვატურია ხანდახან..ადამიანების ამოჩემება დაიწყო.. ისე გრძნობს თავს, თითქოს მათ გარეშე ცხოვრებას ვერ შეძლებს.. მათი დანახვა ყველაფერს ურჩევია..
არც კი იცის რას /ვის დააბრალოს, მგონი მობეზრდა ერთგვაროვნება, მგონი დეპრესია დაეწყო თუ რა ხდება.. განგაშია მის გონებაში...თავს იყრის უამრავი კითხვა, რომელიც იწყება თუ
რატომ არ შეიძლება ადამიანებს ბევრი არჩევანის საშუალება ჰქონდეთ!..
როგორ შეიძლება აკეთებდე იმას, რაც არ მოგწონს და მაინც აკეთებდე, იმიტომ, იმიტომ , რომ საჭიროა!
რატომ არ შეიძლება, რატოოომ??
პასუხებს კი ჩუმი, მოგუდული ხმა სცემს: იმიტომ რომ ასეთია ცხოვრება, ყველას როდი ეცხოვრება-ო თურმე..
არადა ის, ერთი ა რ ა ჩვეულებრივი, ოპტიმიზმით გაჟღენთილი ადამიანი იყო, ბედნიერება დასდევდა მეგზურად.. სხვებს აძლევდა რჩევებს და დღეს რატომღაც ვუყურებ და ვერ ვცნობ..ის გულნატკენსაც გავს.. მინდა, მივიდე შევაჯანჯღარო, უიმედო ილუზიები მოიშორის, აზრზე მოვიყვანო, არ მინდა ფარ-ხმალი დაყაროს, მაგრამ მეც ვერ ვახერხებ ამას..
მე რაღა მჭირს, არ ვიცი, რაღაც
და ნეტავ რააა?
კარგი ფიქრო, უსასრულო, დამანებე თავი,
თორემ მე წავაალ...
აი, შენ კი, ახალგაზრდავ, ისევ იკარგები,
რა გჭირს, თავი მოგაბეზრე,
დაიცადე ცოტა ხანი, ნუ წახვალ!!!!
2010წელი, უკვე 1 სექტემბრის განთიადი
იგ
No comments:
Post a Comment