ზ ღ ა პ ა რ ი სააღდგომოდ (გაგრძელება-დასასრული)

უცნაური სიზმარი კი ნახა, უბრალო კი არა, ფერადი.. სიზმარშიც აღდგომა იყო. სააღდგომოდ ბებიას ესტუმრა. .ძალიან ლამაზად გამოიყურებოდა ბებოს  სახლის წინ გადაშლილი მწვანე მოლი, ჩიტები ჭიკჭიკებდნენ, ეზოში დაბმული ფინია აეშვათ, ალბათ დღესასწაული რომ იყო იმასაც ეშველა და მოუსვენრად დასდევდა პეპლებს. მზე ანათებდა ისე, როგორც არასდროს. ბებია, გახარებული შვილიშვილის სტუმრობით, უფრო ხალისიანად დაფაცურობდა ეზოში და იმას ცდილობდა რა ეამებინა დიდი ხნის უნახავი შვილისვილისთვის, რომელიც ისევ ჩუმად დადიოდა ოთახიდან ოთახში, თითქოს რაღაცას ეძებდა. იგი მართლა ეძებდა რაღაცას და ეს პაპის დანატოვარი სკივრი იყო, ბებიამ დაპირდა, რომ ამ სკივრს სააღდგმოდ გახსნიდა. სწორედ ამ მომენტს ელოდებოდა გულის ფანცქალით. 
შუადღისას,  ბებიამ სუფრა გაშალა აივანზე, ტკიბლეულითა და ათასგვარი სასუსნავით  დაიხუნძლა მაგიდა  და სანამ სტუმრები მოვიდოდნენ, ბებიამ უხმო თავის საყვარელ შვილიშვილს და  დანაპირები სკივრი უჩვენა, თან უთხრა: 
- შვილო, კარგად დაიმახსოვრე ჩემი სიტყვა, აქ რასაც იპოვი და ჩემგან გაიგონებ, შენთვის შეინახე გულსა და გონებაში. შემდებ ბებიამ ახადა სკივრს თავი და იქიდან უძვირფასესი კალმისტარი და კომპასი ამოიღო. 
-ეს ჯადოსნური კალამია, ერთხელ პაპამ მოგზაურობისას   იპოვა, დაწერა კი ვცადეთ ამით, მაგრამ არაფერი გამოვიდა, თითქოს  გვეურჩებოდა და ხელშიც კი ვერ ვიჭერდით რომ დაგვეწერა.. ერთხელ კი, მოხდა სასწაული და კალმის გვერდით წერილი ვიპოვეთ, "ვინც ჩემი ღირსეული მფლობელი გახდება, ის იქნება ყველაზე უცნაური და საყვარელი მეზღაპრე"-ო.. მე და პაპაშენმა გადავწყვიტეთ, რომ შენთვის შეგვენახა, როგორც კი გაიზრდებოდი და ჭკუაში ჩავარდებოდი, გვეჩუქებინა. აიღე ეს კალმისტარი და გამოიყენე. ეს კომპასი კი, არც ეს გეგონოს უბრალო, ეს ცხოვრების კომპასია, ყოველთვის დაგეხმარება ცხოვრებაში, რომ სწორი გზიდან არ გადაუხვიო.. 
ისედაც ჩუმი ბიჭი  დუმილს მოეცვა, აღარ იცოდა რა ექნა.. რატომ უნდა გამოეყენებინა მაინცდამაინც მას ეს კალამი, ანდა კომპასი, არ იცოდა.. თუმცა-ღა გრძნობდა პაპის დანატოვარი საჩუქრის ფასს და ბებიას უცნაურად მოელვარე ჯადოსნური კალამი და კომპსი გამოართვა. სათუთად შეინახა და ხმა უპასუხა:
-ბებია ფრაუ, პირობას გაძლევ, რომ ამ კალამს და კოპმასს ღირსეულად გამოვიყენებ. 
ბებია გადაეხვია შვილიშვილს და დალოცა...
 ამასობაში სააღდგომო სუფრზე  სტუმრები ნელ-ნელა მოგროვდნენ და მხიარულობა გაიმართა.. უცნაური სიზმრის მორევში ჩაძირულმა ბიჭმა უცებ იგრძნო, თითქოს ვიღაცამ მოქაჩა ძლიერად.. და საიდღაციდან თავისი სახელის ძახილიც გაიგონა.. ბოლომდე ვერ გარკვეულიყო რა ხდებოდა, მაგრამ თვალები რომ გაახილა ვებერთელა თევზი დაინახა მის ანკესზე მობმული.. სახლის ფანჯრიდან კი დედა ეძახდა.. 
სახლი ხელდამშვენებული დაბრუნდა და გაახარა ყველა.. დედამ კი უთხრა, რომ სასწრაფოდ ბებიასთან წასულიყო სოფელში.  ბიჭს არ სჯეროდა, რომ სიზმარი თანდათან რეალობას ემსგავსებოდა.. მოულოდნელობით გაოგნებულმა ბიჭმა ისე მიაღწია ბებიის სახლს, ვერც კი გაიგო. მაშინ გამოერკვა ჭიკართან თავწაკრული ბებია რომ შეეგება.. ბებია ფრაუს მართლაც ჰქონდა უცნაური სააღდგომო საჩუქარი შვილიშვილისთვის, შავი ყუთში ჩადებული კალმისტარი და პაპის ნაქონი კომპასი.. როგორც კი ბებიამ დაიწყო სიტყვის თქმა, ბიჭმა შეაწყვეტინა:
-მე ყველაფერი ვიცი და მადლობა ბებია. 
ამ დღის მერე, სახლში დაბრუნებული ბიჭი ლაპარაკობდა და უფრო მეტიც.. სოცარ ამბებს ყვებოდა, სევდიანს რო გაამხიარულებდა და იმედ გაცრუებულს   ცხოვრების გზაზე აბრუნებდა.. ყველა გაოცებული იყო ქალაქში, აღდგომის მერე საოცრად შეცვლილი ჩუმი და მდუმარე ბიჭის კვალიც კი გამქრალიყო..  მის ადგილას გაჩნდა ადამიანი, რომელიც პატარებს და დიდებს ერთნაირად ახარებდა, ცხოვრებას უფრო ხალისიანს ხდიდა და მის გარეშე წამოუდგენელი იყო ამ ადამიანების ყოფა.. 
არავინ იცოდა, მაგრამ ქალბატონი სვითის და დურგალი ვუდის ვაჟი სწორედ რომ ჯადოსნური კალმით წერდა  ჯადოსნურ ზღაპრებს და მერე უამბობდა ხალხს.. კოპმასით კი არა მარტო თავისი, სხვათა ცხვორებასაც აძლევდა სწორ მიმართულებას.. 

ვინ იცის ახლა სად არის, როგორ არის, ან რა ერქვა მას სინამდვილეში, ეს მართლა არ ვიცი, არც არავინ იცის მგონი და როდესაც შემხვდება ხოლმე უცნობი მეზღაპრის ზღაპრები, მე ხვდები რომ ამ ბიჭის და მისი ჯადოსნური კალმის შემოქმედებაა.. და როდესაც მომდის ტკბილი ვანილის სურნელი, სულ ქალბატონი სვითი მახსენდება..  ახლა ალბათ თქვენც მიხვდებით.. ამ აღდგომის შემდეგ.. =)) =))

  P. S.  ისე, ჩემს ცხოვრებაშიც, როცა ძალიან მიჭირდა, სწორედ რომ ზღაპარმა ჰქმნა სასწაული და აი, იმ კოპმასმა, ცხოვრების კომპასი რომ რქმევია თურმე.. მგონი ის მეზღაპრე ბიჭი იყო რაღაცნაირად ჩემამდე მოსული და მას მერე დავსდევ მის ნაკვალევს.. 
არ მაქვს ჯადონური კალამი ნამდვილად, არც ცხოვრების ჯადოსნური კოპმასი, მაგრამ  მას შემდეგ მეც მეწერინება ზღაპრები =))

  P. P .S. ქრისტე აღსდგა!  მე ამ ზღაპრ(ივ)ით გილოცავთ აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულს!  ღმერთს ებარებოდეთ! 

იგ
აპრილი, 2011