დიდი ხნის არქივიდან..

****

ე-ს  
მე არ მინდა ვიყო ძლიერ ლამაზი,
ირგვლივ არის ყველაფერი მარაზმი,
ეს ცხოვრება ემსგავსება მანიას,
გადაჩვევა შენი მიჭირს ძალიან.
მე რ მინდა ვიყო ძლიერ თარსი,
მოლოდინი გახდეს ჩემთვის ფარსი
ერთხელ უკვე გატყდა ჩემში ნავსი..
აღარ მინდა მეორეჯერ მსგავსი.
მეორეჯერ მსგავსი ანომალია,
ყველაფერი ჩემი არა,
მხოლოდ შენი ბრალია..
მხოლოდ შენი გულგრილობა მკლავს..
გადავიქეც მე უჩინარ ხმად..
ისევ ისე მეორდება კვლავ
შენ ვერ ამჩნევ მეოცნებე ქალს!

  2010 წელი


* * *
მე ვწერ სტრიქონებს,  ვაწყობ ლექსებად,
მოვადნილ მუზას არ აქვს საზღვარი,
ფიქრს უსასრულოდ მივყავარ ცამდე,
და ისევ მე ვარ ხნით დამაშვრალი.
თითიქოს ნისლიან ხილვებში მოჩანს,
ვხედავ უცნაურ აზრთა გამგებელს
და ჰორიზნტზე გამოიკვეთა
ჩუმი ჩრდილი, მეფაიტონე..
მოერეკება ჩემს აზრებს ფრთიან,
მუზად იხუვლებს კი არა სძინავთ,
ფურცელს აჩნდება კვალი მიზნების,
ამოუცნობი მკრთალი სიზმრების..
ასე გრძელდება და მეორდება,
მოვარდნილ მუზას არ აქვს საზღვარი,
ფიქრს უსასრულოდ მივყავარ ცამდე,
მხოლოდ ამ ფიქრებს მივყავარ სადმე...

* * *
მაშინ  მე-8 კლასში ვიყავი, 03 მარტი თენდებოდა.. დედასთვის საჩუქარი მინდოდა გამეკეთებინა, რამე ორიგინალური.. მამას სუნამო უნდა ეყიდა.. ირმას მოგვროვილი ფული ქონდა.. მე მოგროვილი ფულიც არ მქონდა.. ავდექი და დედასთვის დავხატე და დავწერე. აი, ნახატი კი ინახება კახეთში , სახლში საგულდაგულოდ და ლექსი მახსოვს და დავწერ  აქ:

დედა- უხმო სევდა,
შვილის ზრუნვაში გადაღლილი ნაზი არსება,
ნათქვამია, რომ "დედის ცრემლზე ია ამოდის"
შემ ჩემო კარგო, რომ იცოდე, როგორ მიყვარხარ,
ვიცი, ძვირფასო, რომ შენს ამაგს ვერ გადავიხდი,
მაგრამ ვეცდები, გავამართლო შენი იმედი
და გავიზარდო სასახელო ქართსველთაგანი.
დედა-მზის სხივით მოქარგული სახელთაგანი.
დედა-შვილისთვის  მუდამ დიდი საყრდენი ძალა
და თქვენ იცოცხლეთ, დიდხანს, დიდხანს ჩვენს საიმედოდ,
თქვენ, მუდამ ბურჯნო, ოჯახის და ქვეყნის ღირსების!

ჩემი ხელითვე გავაკეთე მისალოცი და  კონვერტი, ჩავდე ფურცელზე დაწერილი ლექსი და დედას დავუტოვე მაგიდაზე.. მორიგეობიდან რომ დაბრუნდა, სხვა საჩუქრებთან ერთად ჩემი ცხელი და გულწრფელი ლექსი ელოდა.. დედა ჩამეხუტა, ცრემლი უჩანდა თვალებში სიხარულისა.. მე ძალიან ბედნიერი ვიყავი, რომ მას მოეწონა ჩემი საჩუქარი და მისი მაშინდელი გახარებული  სახე არასოდეს დამავიწდება..


* * *
უჩინარი ვარ ..
უჩინარი ვარ და დავსველდი,
რამდენჯერ გთხოვე და არ გაჩერდი..
ვერაფერს ვერასდროს ამჩნევდი..
მესმოდა სისტყვები -არცერთი..
და მაშინ გაწვიმდა, ფიქრებში გარჩევდი
უჩინარი ვარ ყოველთვის,
ვერ მამჩნევ ვერასდროს..
მე კი კვლავ დავსველდი,
ფიქრებში, წვიმაში უაზროდ
უჩინრად დავბერდი..

31/05/2010, 23:16

* * *
 ამ ლექსების ისტორია ასეთია: სკოლა დავამთავრე და რადგან სწავლა უმაღლეში გავაგრძელე, მომიწია კახეთიდან გუდა-ნაბადის აკვრა და თბილისისკენ წამოსლვა..
ეს პროცესი ძალიან მტკივნეული იყო.. სახლი სადაც 17 წელი გავატარე, მშობლები, და, რომლის გარეშე ცხოვრება არ შემეძლო, ჩემი ცუგრია მინიც დავტოვე დედოფლისწყაროში და მე დედაქალაქში გადმვოვედი.
სახლში ხშირად ვლექსადით მე და ჩემი და და წამოსვლის წინაც დავუტოვე დარიგება ლექსად თქმული:

დაო,  უნდა დაგიტოვო,
დარიგება საიმედო,
იქნებ რამე გამოვტოვო,
დაამატე, გაიხსენო..
გახსოვდეს, რომ წინ გაქვს დიდი
ბრძოლის ველი გასავლელი,
დაიხსომე, დაისწავლე,
დარიგება ჩემი წრფელი.
ისწავლე და წაიკითე
ბევრი წიგნი, შენთვის მრგები,
"სწავლის ძირი მწარე არის ,
კენწეროში გატკბილდების"
იმედი და რწმენა ღვთისა
მუდამ გქონდეს გულში ხატად,
ჩენი ქვეყნის სადიდებლად
არა მოერიდო ავსაც.
იქნებ, თავი მოგაბეზრე,
ანდა გავაგრძელე ძლიერ,
იმედია, აგამიგებ და გამიხსენებ
შენთვის დამშვრალსა და მშიერს!.

დის დარიგების პასუხი, ავტორი ჩემი და:

გმადლობ შენ დაო რჩევისთვის,
ბრძნული სიტყვების ფრქვევისთვის,
არ დაგივიწყებ მოძღვრებას,
მემახსოვრება მე მუდამ.
მინდა მეც გითხრა სათქმელი,
გამოგადგება ქალქში,
გესწავლოს შენ სიეშმაკე,
ჩაგეცვას სულ პლატფორმები. : D
გული მწყდება, რომ მიდიხარ,
აცარიელებ სახლსაო,
გპირდები კარგად მოვუვლი შენს შვილობილის კარსაო.. (მინის რა)
ღმერთმა ქნას შენი ნატვრაო,
ყველა აგიხდეს, ასრულდეს,
მე წარმატებებს გისურვებ
ეკონომისტობის გზაზე.
აბა რაღა დაგიწერო,
გითხარ ჩემი სათქმელი.
ვეცდები გავამართლო
დედ-მამის შენი იმედი..
შენ კი არ დადარდიანდე,
თუ ჩავაბარე წელსაო,
ჩამოვალ ერთად ვიქნებით
არ მოგანატრებ თავსაო..

 P.S. ცოტა კი გაურითმავია და იმედია არ მიწყენ. ისე დილის 08:30 კვალობაზე არა უჭირს რა. ჰა, რას იტყვი?.. იცინე, იცინე .. სწორედ შენს გასამხიარულებლად დავწერე ეს ლექსი..

 27/02/2005

ჩემა დამ მართლაც გამამხიარულა, შემდეგ ტრადიციად გვექცა არა ეს-ემ-ესბის წერა, არამედ წერილების გზავნა .. ჩამოჰქონდათ ჩემებს, მეც ვატანდი ირმასთან და ა.შ. მერე ჩააბარა ეროვნულები და თვითონაც ჩამოვიდა თბილისში..

* * *