მე არ მინდა ვიყო "ცივსისხლიანი"...:)

ადამიანი თავისი ტვინის ძალიან მცირე პროცენტს იყენებსო თურმე....რამდენს შევძლებდით თუნდაც კიდევ ამდენის გამოყენება რომ შეგვძლებოდა.......და საერთოდ რა იქნებოდა რომ გამოგვეყენებინა მთელი ჩვენი შესაძლებლობები...იქნებ მე შემიძლია ფრენა და ვერ ვხვდები, იქნებ შემიძლია დროის უკან დაბრუნება და ბევრი რამის შეცვლა, იქნებ არ მჭირდება შეცდომებზე სწავლა, იმიტომ რომ მათ არ ვუშვებ...იქნებ მე ვარ წინასწარმეტყველი... იქნებ შემიძლია არ ვისუნთქო, არ მტკიოდეს, არ ვგრძნობდე, ვაკონტროლებდე ჩემს ემოციებს და ვიდგე მათზე მაღლა...იქნებ მე ცხოველების ენა მესმის...იქნებ მე თქვენ აზრებსაც ვკითხულობ... იქნებ...იქნებ ...იქნებ...ალბათ ბევრი რამე შეგვიძლია ჩვენ, ადამიანებს....და მაინც ყველაზე მნიშვნელოვანი - იქნებ შემიძლია როცა მოვინდომებ გადავხედო ჩემს ქვეცნობიერს და უამრავ კითხვას გავცე პასუხი- რატომ არ ვარ ბედნიერი, როცა ყველაფერი კარგადაა თითქოს?? ან რა მიხარია ზოგჯერ უამრავი პრობლემით გარემოცულს??? რატომ ვქმნი ზოგჯერ წვრილმანისგან ტრაგედიას და რატომ ვარ სხვა დროს არაადეკვატურად ინდეფერენტული?? ...რატომ ვართულებ მარტივს? ან სიმშვიდე რატომ მეზიზღება??...მე არ მჯერა ბედის- მე ვიცი რომ თითოეული მოვლენა ჩვენს ცხოვრებაში ჩვენი აზრებით ან აკვიატებული იდეებით მოვიზიდეთ, სწორედ ამიტომაა ოპტიმისტებს ყოველთვის მეტად რომ უმართლებთ- ისინი თავად იზიდავენ დადებით მოვლენებს...მე კი ჩემი პესიმისტური ახირებით რომ „ეს არ გამოვა“, ხშირად დამინგრევია ის, რაც წესით გამოდიოდა.... რამდენი მეგობარი ან ნაცნობი მყავს , რომნლებიც სულ ცდილობენ გრძნობების და ფიქრების კონტროლს და მათი ცხოვრება რა თქმა უნდა მეტად გათვლილი და უპრობლემოა ვიდრე ჩემი...მაგრამ მე რომ არც მიცდია??? ბოლომდე რომ მივყვები ყველა ემოციას??? განა არ შემიძლია, მაგრამ რომ არ მინდა??? ......ალბათ ბევრი რამე შეგვიძლია ჩვენ, ადამიანებს....მაგრამ ალბათ იმიტომ ვართ ადამიანები, რომ ვერ ვიყენებთ ამ შესაძლებლობებს... ასე რომ...:) პრაგმატულებო, პრაქტიკულებო, არაემოციურებო- ნუ კარგავთ თქვენს ადამიანურობას....იცხოვრეთ, იგრძენით, გრძნობების ნუ გეშინიათ!! რაც უფრო მეტს გრძნობთ, მით უფრო ცხოვრობთ!! ...და მეც გავაგრძელებ ძველებურ, მშფოთვარე ცხოვრებას:) დავუშვებ ისევ შეცდომებს, და ვერც ვისწავლი მათზე, ...ისევ ვიგრძნობ, ისევ განვიცდი, ისევ მეტკინება, არც წინასწარმეტყველება მინდა და არც თქვენი აზრების კითხვა,- მოულოდნელობას არაფერი ჯობია...მე გულგადაშლილი შევხვდები ცხოვრების ყველა დარტყმას...მერე ამ დარტყმას ისევ სიხარული ჩაანაცვლებს...მე ვიცხოვრებ...იმიტომ რომ მე ვარ ადამიანი....


ბუშკა -The author


2011 წელი