ისევ რაღაცას ვეძებდი და ამ ძებნაში ფურცლების დასტას გადავეყარე.. ფურცლები დროს გაეხუნებინა, არც ისე დიდ დროს, მხოლოდ 5 წელი გავიდა მას შემდეგ რაც ეს ლექსი დაიწერა თქვენი მონა-მორიჩილის მიერ და ეძღვნება ჩემს დას, ირმას.. შესაბამისად ლექსს ჰქვია "ირმას ლექსი"..
მისთვის არა ერთი რამ დამიწერია, შაირი, ზღაპარი თუ ჩანახატი, მაგრამ ამ ლექსმა ისე გაახარა, თან დაჰქონდა.. მგონი შეყვარებულისავით იყო მაშინ და ...
დღე გაილია, დაღამდა კიდეც,
სუსხი იგრძნობა ცივი ზამთარის,
თეთრი გარემო ანათებს გრძელ გზას,
აღარსად მოჩანს სინათლე მთვარის.
სარკმლის წიაღში კიაფობს სევდა,
ყინვამ შიპყრო შორი ფიქრები,
ზამთარზე უკეთ ვინ იცის ნეტავ,
ვის უმზერს შენი შავი თვალები..
2006 წელი
იგ
No comments:
Post a Comment