შენი შიშველი მხრები,
მარტინით არა,
მე შენი ცქერითაც ვთვრები..
თვალების ფერი?
ზურმუხტს ედრები..
თავს ისე ვგრძნობ
როგროც ედემში,
როცა ხარ ჩემს გვერდში..
თავს რომ ვერ ვერევი..
გარემო, ფერები?
სწორედ ამ ლექსით
მე ყველას რომ გეფერებით..
P.S. იზი და გოგოებო, მადლობა :)
იგ, იანვარი 2011
ლექსი დაპირებული.. პირობა დადებული "პურ-პურში"
ReplyDeleteრაღაც უცნაური ლექსები გაქვს, კარგი გაგებით ოღონდ :) და სულ მინდა გკითხო, რამდენი წლის ხარ თუ საიდუმლო არაა?:))
ReplyDeleteარაა საიდუმლოო :) 24-ის Kiwi
ReplyDeleteმდაა, როგორი უცნაური??? :)
:) გასაგებია :) აუ არ ვიცი, შეგრძნებებს და ფაქტებს რომ მოიცავს ერთად, აი ისეთი :>
ReplyDelete:)ჰოო, პატარა ნამდვილად აღარ ვარ..
ReplyDeleteეს ჩემი ჰობია და ერთგვარი რელქსაცია დამღლელი დღის შემდეგ.. აქ ნამდვილად ვისვენებ, ფაქტები და შეგრძნებები, ნამდვილი და მონაგონი ჩემს გონებაში აი სწორედ რომ ამდაგვრად იძერწება და მერე აქ გადმოდის..
ნუ, რაცაა ესააა.. ზოგჯერ წასაკითხად სასიამოვნო და ზოგჯერ არა.. :)
მთავარია რომ გარეთ უშვებ რაც გაქვს და იტვირთები ამით. მე ჯერჯერობით 1ელ კურსელი ვაარ :)
ReplyDeleteბავშვობიდან ვწერდი დღიურს და ახლა შედარებით რომ გავიზარდე ფურცელზე წერას აქ ვარჩიე, მეც მეხმარება, თან მიყვარს ძველი დროის გახსენება და გადაკითხვა :)
წარმატებებები შენ, წერე და არ შეწყვიტო.. მეც ბავშვობიდან ვწერ.. ისე ძირითადად შაირობა მიყვარს, ასე ექსპრომტად, სუფრაზე თუ ჩემნაირი შერეკილი შემხვდა ხომ მთლად ბენიერება მეწვევა ხოლმე..
ReplyDeleteდა აქ რასაც ვწერ ვიგონებ.. რავი საიდღაციდან მოდის , მოფრინავს.. :D ჩემგან კი დიდი ვერაფერი შვილი მწერალის მაგვარი გამოვა,მაგრამ ჩემდა გასაოცრად "page viewer-თა რაოდენობა იზრდება..
მაგას რა ჯობს მერე თუ page viewer-თა რაოდენობა იზრდება, ხო კარგია წერა, საკუთარ თავთან საუბარი მიყვარსხოლმე და ბევრი რამის გაცნობიერებაში მეხმარება, ჩემს შემთხვევაშიც თავისით მოდიან სიტყვები :))
ReplyDelete