ნიკოს..

აქ, ამ პატრა თბილ ქალაქში ლექსებად გნახავ,
ქალაქში, სადაც არაფერი აღარ გვაოცებს,
ძალა ხნავს აღმართს, ვინ ვის აკოცებს..
სიმართლეს თუკი სიცრუედ დავფქვავთ,
რა დაგვაოკებს...

არ გაგვიგია არც ზაფხულს თოვა,
მუზები შენი ლექსის კითხვისას ყოველთვის მოვა,
მეც რომ მომბეზრდა ამ ცხორვრების დიდ რიგში დგომა, 
ურწმუნო იყო, მაინცა სცხონდა, სახელად თომა..

მე,  აქ ადგილის დაბევება მართლა ვეცადე,
ჯოჯოხეთში კი მოსახვედრად არ მიწვალია,
არც ერთი წუთი, წვეთი, წამი ჩემი ცხოვრების
აქამდე ნაღდად არ მინანია.. 
არც  ღამე ან მთვარე, 
დაღლილი, მდარე- არ მინახია..

და მე წავედი.. ყველა კი წავალთ.. 
მე მეჩქარება, ღირს კი აქ მოცდა? 
ბევრი ტყუილად, მართლა რომ მოცდა.. 


17 ივნისი, 2011 წელი 



მე,  ნიკო გომელუარის ლექსების კრებულით შთაგონებული.. გენიალურია ეს ადამიანი, უკვდავებაში გარდასახული..