ღამეა და სიჩუმეა,
ვარსკვლავებით მოჭედილა ზეცა,
მთვარის შუქით განათებულ არემარეს
ოცნებების საბურველში სძინავს.
ჩემს სარკმლის წინ მოფარფატე სიზმარივით,
სიო არხევს იასამანს ცვრიანს,
თავს მიქნევს და მეუბნება რომ ჩემს ნაღველს
მხოლოდ შენი სიყვარული ჰქვია..
იგ
12/02/2005 წელი
პ.ს. თებევალი ყოფილა, ნეტავ, იმ სიცივეში რა დროს მესიყარულებოდა, არემარე იყინებოდა თურმე.. :D :D
და ვაი, რომ "იასამანს გაუუხუნდა ფერიიიი", აი მანდ, უკაცრავად და "დამერხა.."
No comments:
Post a Comment