რომ დავიბადე მაშინაც თოვდა,
ქარბუქს მიჰქონდა კახეთს ტრამალი,
ზამთრის პრინცესას ვემსგავსე მაშინ,
მზე და სინათლე შემომხვდა თვალში,
ბევრი მაშია მოვირგე ფერხთა,
ჯადოსნურ ქოშებს დავაბაკუნებ,
ზამთრის პრინცესა ბუინობს ახლა,
მაინც ვერ გახდა შენი სიმაღლე.
უნდა დავტოვო ეს მხარე რადგან,
გაზაფხულს ჩემთვის არ ემეტები,
ზამთარს გავყვები შორეთში სადღაც.
სადაც ბობოქრობს სიცივე მართლაც,
ქარბუქი ადის ზეცაზე მაღლა...
იგ
მარტი, 2011
No comments:
Post a Comment