როცა ჩავუჯექ წერას,
ვგრძნობდი ჩემს ბედის-წერას,
იტყვის ვიღაცა, მომწონს,
ზოგიც აღმოთქვამს, წერს-რა..
მაინც არა ჰგავს მწერალს..
და იყო მაშინ დარი,
ეს გული ავა-დ არი,
ფიქრშიც მეწვევა მუზა,
ვერ ვუშვებ მე ჩემს ღუზას..
მომეცით გასაქანი,
მომწყინდა ბრძოლა, ქარი,
არ მინდა გულზე ბზარი
და ვიყო აბეზარი.
ბოლოჯერ ვითვლი წამებს,
გჩერდი, ნუ მა-წამებ,
ვემსგავსე განა-წამებს,
მაინც ვერ გაგეცალე!
*
და თუ არ მოგწონთ თემა,
მიმეცით ანა-თემას!
იგ
მარტი, 2011
No comments:
Post a Comment