ზღაპარ იყო, ნაწილი III

პატარა ციყვი მაშო

ვიდრე დღნაშვო მოგზაურობდა, შორეულ მხარეში გაზაფხული მოვიდა, ზაფხული და შემოდგომაც, მაგრამ არა ისე ხალისიანი, ნათელი და ფერადი როგორც უწინ... მაშო მოწყენილი და გულჩათხრობილი დადიოდა.. ყოველ საღამოს სტუმრობდა იმ ადგილს, სადაც დღნაშვოს დაშორდა..  ციყვებმა ბევრი ეძებეს, მაგრამ ვერსად მიაგნეს დღნაშვოს. მისმა მშობლემბა ირწმუნეს ბოლოს, რომ ნამდვილად თავის ფერად სიზმრებში ნანახ შორეულ კუნძულზე სამოგზაუროდ გაემგზავრა.. მოიწყინა დღნაშვოს დამაც..

დღეები დღეებს მისდევდა..იცვლებოდა წელიწადის დროებიც.. თითქმის მთელი წელი მიილია  ამასობაში.. დღნაშვოს შესახებ კი არსაიდან არაფერი ისმოდა.. 

ზამთრის სიცივე უკვე კარგა ხნის გაბატონებული იყო შორეულ მხარეში.. პირველი თოვლიც მოვიდა და ციყვები შობის შესახვედრად ემზადებოდნენ.. ეს პირველი შობა უნდა ყოფილიყო დღნაშვოს გარეშე.. არადა ის იყო თითქმის ყველა საშობაო წვეულების სულის ჩამდგმელი და ვერავის ვერ გაებედა ორგანიზება.. თავსაც ვერ აბამდნენ.. 

მაშო ისევ მოწყენილი იყო.. მთელი წელი სკოლაში ძალით დადიოდა და ცუდი შედეგიც აჩვენა.. ყველას უკვირდა, ერთ დროს ასე ხალისიანი პატარა ციყვი როგორ შეიცვალა.. 

მაშომ გადაწყვიდა ადამინაების კუნძულზე ჩასულიყო, მეგობარი მოეძებნა, დაერწმუნებინა დაბრინებულიყო  და შობას ერთად შეხვედროდნენ. 

იმ ღამეს თოვლიანი ქარბუქი იყო..ისეთი ამინდი იყო, რომ მაშოს მშობლები ნებას დართავდნენ გარეთ გასულიყო.. მას დაავიწყდა თავისი ფილტვების ნათება.. მოიკიდა ზურგზე თავისი ჩანთა და სახლიდან გამოიპარა.. მტკიცედ გადაწყვიტა რადაც არ უნდა დასჯდომოდა დღნაშვო ეპოვა..თითქოს გული უგრძნიბდა, რომ გასაჭირში იყო მისი მეგობარი.. და სწორედ იქიდან დაადგა გზას, სადაც ადამიანებს კარვები ჰქონდათ გაშილი..არ იცოდა საით უნდა წასულიყო, რომელი გზა იყო სწორი.. თავის გულის კარნახს მიჰყვებოდა და უკვე გათენებული იყო, რომ გავიდა გზაზე და  მისთვის მეტად უცნაური სივრცე გადაიშალა წინ..  დაღლილ მაშოს გზის პირას მდგარ ნაძვის ხის ტოტზე ჩაეძინა.. 

ნაძვის ხეზე ჩაძინებულ პატარა ციყვს კი ადამიანების გარემოცვაში გაეღვიძა, რაღაცნაირ პატარა დაბურულ ქალაქში, რომელიც საშობაოდ მოერთოთ მბჟუტავი ნათურებით, მაგრამ მაინც შავ-თეთრი იყო იქაურობა. მოხდა სასწაული და მისი ნაძვის ხე, რომლის ტოტზეც ცოტა ხნით ჩათვლემას აპირებდა, პირდაპირ  ქალაქის შუაგულში წამოეჭიმათ.. დიახ, თითქმის ძირფესვიანად მოთხრილი ნაძვი ქალაქის ცენტრში, საგანგებოდ მოხაზულ წრეში იყო ჩამაგრებული.. და სათამაშოებს კიდებდნენ ბავშვები.. მაშო გაოცდა.. ამდენი ადამიანი.. ზოგი დიდი და ზოგი პატარა..ამდენი საოცარი ნივთი.. ასეთი უცხო გარემო.. მიხვდა, რომ ის ადამიანების სამყაროში მოხვდა და სწორედ იქ იყო, სადაც უნდა მოეძებნა დღნაშვო.. ბევრი აღარც უფიქრია და ხტუნვა ხტუნვით ჩამოვიდა ნაძვის ხიდან.. ბავშვებმა რომ დაინახეს პატარა და უცხო ციყვი, მათ სიხარულს საზღვარი არ ჰქონდა.. შეშინებული და თვალებ გაფართოებული მაშო კი აქეთ-იქით იცქირებოდა.. 

აი ასე მოხვდა მაშო პატარა  ქალაქში, სწორედ იმ გარეუბანში, სადაც დღნაშვო მარტო ცხოვრობდა და თავის გადასარჩენად ბევრი შრომის გაწევა უხდებოდა უცხო მხარეში.. 

(გაგრძელება იქნება..)