მაშ ასე, შორეულ მხარეში, სადაც ზამთარ-ზაფხულ ხალისი იყო, უცნაური არსებები ცხოვრობდბენ, ქურქები ეცვათ: თეთრი, კრემისფერი და სერი. ისინი ორ ფეხზე დადიოდნენ, დაფრინავდნენ კიდეც ხეებს შორის, წინა თათებს უშნოდ იქნევდნენ , ძალიან ბევრს ხმაურობდნენ და მხიარულობდნენ. მათ სახლები ხეეზეც ჰქონდათ და ხმელეთზეც. ვერ მიხვდით? ამ არსებებს ჩვენ ციყვებს ვეძახით. სწორედ ციყვები ბინადრობდნენ შორეულ მხარეში.. მათ შორის ყველაზე საყვარელი მაშო და დღნაშვო იყვნენ.. ორი განუყრელი მეგობარი, სულ ერთად რომ თამაშობდა, ცელქობდა და ირგვლივ ყველას ახალისებდა. დღნაშვო თავის ტოლებში ყველაზე საზრიანი და მხიარული გახლდათ, მაშო კი - პატარა და მორცხვი.. და უყვარდა მოცვი.. საოცარი კიდევ ის იყო, რომ ორივეს ფერადი სიზმრები ესიზმრებოდა და ისინი თავიაანთ სიზმარეთში ერთად მოგზაურობნდენ უცხო კუნძულზე, სადაც ბევრი თხილიანი ნაყინი, შოკოლადის სახლი და გასართობი იყო.. ცხოვრება ხალისიანდ მიდიოდა შორეულ მხარეში. მშობლები შეჰხაროდნენ თავიაანთ ცელქ შვილებს..ასე გადიოდა ცხოვრება, მაგრამ ერთ დღეს ყველაფერი შეიცვალა. მაშინ ზამთარი იდგა შორეულ მხარეში. თეთრად გადაპენტილიყო არე-მარე.. ფანტელები ცვიოდა ციდან და სახლებში შეყუჟული ციყვები ფანჯრიდან უცქერდნენ თოვას..
მაშოს გარეთ არ უშვედნენ მშობლები, რადგან პატარა გოგოს სიცივეზე ფილტვების ნათება ემართებოდა.. დღნაშვო კი დანავარდობდა თოვლში და თავის მეგობარს ფანჯარასთან მდგარი ზღაპრებს უყვებოდა. სწორედ იმ ზამთარს, მათ მხარეში დაუპატიჟებელი სტუმრები გამოჩნდნენ. ისინი ბევრად მოზრდილები იყვნენ ციყვებზე, თავისუფლად დადიოდნენ დედამიწაზე.. ფრენა კი არ შეეძლოთ, მაგრამ უნცაური მოწყობილობები ჰქოდათ და რაღაც ენაზე ესაუბრებოდნენ ერთმანეთს.
ზამთრის ერთ მზიან დილას, მაშო და დღნაშვო თოვლში ნაფეხურობანას რომ თამშობდნენ, რაღაც საამო სურნელი მისწვდა მათ პატარა ცხვირებს და გადაწყვიტეს უცხო სტუმრების სადგომის შორი ახლოს მისულიყვნენ.. უცებ, ზემოთ რომ აიხედეს, რამდენიმე წყვილი მიშტერებული თვალი დაინახეს, წრე შემოერტყათ მათთვის. მაშო შეკრთა და აეკრა მეგობარს, რომელიც იხტიბარს არ იტეხდა და მედგრად იდგა.
მათი არ შეშინებია , ალერსიანი ხმები ჰქონდათ. ან, რატომ უნდა შეშინებოდა. ერთი მიუახლოვდა და რაღაც გაუწოდა.
"აი, რას ჰქონია ასეთი კარგი სუნი!" - გაიფიქრა დღნაშვომ, სულმა წასძლია. მაშოსაც სიფრთხილე სულ დაავიწყდა (თუმცა დედა სულ აფრთხილებდა, უცხოებთან ახლოს არ მიხვიდეო) და გამასპინძლება მიიღო. ძალიან გემრიელი აღმოჩნდა. მერე კიდევ მიაწოდეს, ფერადი კამფეტები, ისეთი, სიზმარში რომ ხედავდნენ. ამ დღის თავგადასავლით თავბრუ დახვეული ციყვები სახლში დაბრუნდნენ, მაგრამ დედისთვის არაფერი უთქვამთ, მაინც შეეშინდათ, არ გაგვიბრაზდნენო..
უცხო სტუმრები ადამიანები აღმოჩნენ და პატარა ციყვებს დაუმეგობრდნენ. მაშო და დღნაშვო ყოველ დღე მიდიოდნენ მათთან და სხვადასხვა გემრიელობებით პირს იტკბარუნებდნენ..
უკვე ზამთრის მიწურული იყო, გაზახფულის ნიშნები შეიმჩნეოდა.. ენძელებმა აქა-იქ თავიც კი ამოყვეს. ცოცხლდებოდა შორეული მხარე და იბრუნებდა ძველ ხალისს. ადამიანების ბანაკში კი ფუსფუსი დაიწყო. თითქოს წასასვლელად ემზადებოდნენ და ნელ-ნელა მათი საცხოვრებლის ნაცვლად შეკრული ბარგი გაჩნდა.. მაშო და დღნაშვო შორიდან თვალს ადევნებდნენ და გული სწყდებოდათ მათ რომ ვეღარ ნახავდნენ. მაშოს არ უყვარდა დამშვიდობება და გადაწყვიტა გასცლოდა მათ გამგზავრებას.. დღნაშვომ კი მათთან მისვლა არჩია..
შორეულ მხარეში უკვე მოსაღამოვებული იყო, რომ მაშოს თვალები ისევ ადამინების ყოფილი ბანაკებისკენ გაურბოდა.. დღნაშვო, მათთან გამოსამშვიდობებლად რომ მივიდა უკან აღარ დაბრუნებულა.. როგროც გაირკვა, ის ადამიანებს გაჰყა უცხო კუნძულზე, სადაც ცათამბჯენები და ბევრი საინტერესო რამ ხდება..
მაშოს მას შემდეგ ფერადი სიზმრები აღარ უნახავს, მისთვის ზღაპარი აღარავის მოუყოლია და მან დაიწყო ფიქრი იმაზე, როგორ ეპოვა თავისი მეგობარი დღნაშვო, როგორ ჩაეღწია უცხო კუნძულზე, სადაც ადამიანები ცხოვრობენ და სადაც მას ყველაზე ძვირფასი არსება, მისი მეგობარი დღნაშვო ეგულობოდა.
პ.ს. დღნაშვო, ჩუმად წავიდა, უფრო გაიპარა, დატოვა მშობლები, თავისი მხარე, მასზე უზმოდ შეყვარებული მეგობარი, მაგრამ მას ბევრი საინტერესო და სახალისო თავგადასავალი გადახდა ..
(გაგრძელება იქნება, რა თქმა უნდა ...)
იგ
მარტი, 2011
No comments:
Post a Comment