ისევ დედა, როემლიც მენატრება:
-შვილო, სევდა შენთვის მე არ მემეტება..
ისევ დედა, როემლიც არ ბერდება:
-შვილო, ნუ ტირიხარ, მალე განელდება..
ისევ დედა, სიზმარში სულ რომ მეკარგება:
-შვილო, ასე მოქცევა შენ არ გეკადრება..
ისევ დედა, მომავალი ჩემსკენ ხელგაშლილი:
-შვილო, შენ უნდა იყო მხოლოდ ფრთაგაშლილი..
ისევ დედა, ახლა დედაც ცრემლიანი:
-შვილო, იცოდე, რომ მე ვერ გადავიტან,
შენი დარდი მომკლავს თუ არ გაჩერდები,
დედას ხომ უყვარხარ, ამას არ ჯერდები?!
დედა, მეც მიყვარხარ და მენატრები!
იგ,
მარტი, 2011
იგ <3
ReplyDeleteროგორი ემოციურია )
ჰოო, დედა მომენატრა..
ReplyDeleteამ ბოლო დროს "მე იმდენად შევეჩვიე სევდას,
ყველა ლექსი ცრემლით დამისველდა"-ტერენტი გრანელის სიტყვებია და შემეფერება მე..
:< cudia egre tua
ReplyDelete:< :* :* )))
ReplyDelete